Op 26 mei bezochten een aantal Vrienden MPM vzw samen met de Antwerpse Bibliofielen Sint-Amands en Baasrode onder de bezielende leiding van Frans Van den Brande.
In de voormiddag stond de tentoonstelling Emile Verhaeren een dichter voor Europa in Sint-Amands op het programma.
De heer Rik Hemmerijckx, conservator van het Provinciaal Emile Verhaeren Museum in Sint-Amands leidde ons enthousiast rond.
Op 27 november 2016 is het dag op dag 100 jaar geleden dat de Belgische schrijver Emile Verhaeren op tragische wijze om het leven kwam in het treinstation van Rouen. Hij was een van de meest kleurrijke figuren uit onze literatuurgeschiedenis: visionair, Vlaming, Franstalig én internationaal: de onrustige Verhaeren was het allemaal!
Bij leven al genoot Emile Verhaeren Europese roem: zijn gedichten werden vertaald in verschillende Europese talen, hij maakte tournees door landen als Frankrijk, Duitsland, Rusland, Groot-Brittannië. Hij telde ook verschillende Europese schrijvers en kunstenaars tot zijn vriendenkring. We noemen Stefan Zweig, Rainer Maria Rilke, Auguste Rodin, André Gide, Maurice Maeterlinck, Théo Van Rysselberghe, Paul Signac, enz.
Op een of andere manier belichaamde Verhaeren het idee van een Europese cultuur en hij schreef zelfs een authentiek Europa-gedicht. Hij was een Europees dichter, maar ook een man die hield van de kunsten. De tentoonstelling bracht een aantal zeldzame boeken, geïllustreerde uitgaven, foto’s en documenten bijeen die de Europese dimensie van de dichter toelichten met kunstwerken van Théo Van Rysselberghe, Léon Spilliaert, Frans Masereel, Anto Carte, Aristide Maillol, Frank Brangwyn, Henri Ramah.
Na dit voormiddagprogramma trokken we voor het middagmaal naar het nabijgelegen kunstenaarsdorp Vlassenbroek.
‘s Namiddags stond een ander bezoek op het programma: de provinciale scheepswerven in Baasrode.
De scheepswerven in Baasrode zijn eigendom van het Oost-Vlaamse provinciebestuur sinds 1990. De toegenomen aandacht voor het industriële erfgoed leidde tot de bescherming van de werkplaatsen, de droogdokken en de vroegere directeurswoning in 1993 als monument. De historische maritieme erfgoedsite getuigt van het leven op en rond een scheepswerf aan het einde van de 19de – begin van de 20ste eeuw. De site voor varend erfgoed legt de nadruk op de binnenvaart.